KUGULAR

Her  gün  tam  yirmi  gün boyunca , onu nehre, nehirden  de  eve taşıdım durdum. Kuğu hemen hemen benim kadar büyüktü.Bir akşam üstü, her  zamankinden daha  düşünceli  bir hali vardı. Yapma  baliklarla ona avlanmasını  öğretmeye alışmama aldırmıyordu. Çok  durgundu. Bunun üzerine yine kucağıma  alıp, eve doğru yola  koyuldum. Birden göğsüme, yasladığı  boynunun düştüğünü, kollarıma  değdiğini hissettim. O gün,  kuğuların ölmeden  önce şarkı  söylemediğini  öğrendim.